Τα παιδιά του Πειραιά

Aπ' το παράθυρό μου στέλνω
Ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
Που φτάνουν στο λιμάνι
Ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά

Πώσ ήθελα να είχα
Ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά
Που σαν θα μεγαλώσουν όλα
Να γίνουν λεβέντεσ για χάρη του πειραιά

Όσο κι αν ψάξω δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
Τρελή να μ' έχει κάνει όσο τον πειραιά
Που όταν βραδιάζει τραγούδια μ' αραδιάζει
Και τισ πενιέσ του αλλάζει γεμίζει από παιδιά

Aπό την πόρτα μου σαν βγω
Δεν υπάρχει κανείσ που να μην τον αγαπώ
Και σαν το βράδυ κοιμηθώ
Ξέρω πωσ ξέρω πωσ πωσ θα τον ονειρευτώ

Πετράδια βάζω στο λαιμό
Και μια χάντρα φυλακτό
Γιατί τα βράδια καρτερώ στο λιμάνι σαν βγω
Κάποιον άγνωστο να βρω
Όσο κι αν ψάξω