Είχαν τα φύλλα μου δροσιά

Ήμουν κι εγώ σαν ένα δέντρο
Κι είχα σουσ κλώνουσ μου πουλιά
Κι αν με χτυπήσαν χίλιεσ μπόρεσ
Είχα στα φύλλα μου δροσιά

Δεν είμαι τίποτα δεν είμαι
Κτήμα δεν είμαι κανενόσ
Ένα εμπόδιο στο δρόμο
Κι επάνω μου ο ουρανόσ

Από το φύσημα τ’ αγέρα
Μια ανοιξιάτικη αυγή
Θα γκρεμιστώ στο χώμα κάτω
Σαν λαβωμένο εγώ πουλί

Δεν είμαι τίποτα δεν είμαι
Κτήμα δεν είμαι κανενόσ
Ένα εμπόδιο στο δρόμο
Κι επάνω μου ο ουρανόσ