ความบังเอิญ

ก็บอกกับตัวเองบ่อยบ่อยทุกครั้ง
อย่าโกรธอย่าผิดหวังเมื่อเธอต้องไป
ให้ใจมันยอมรับโดยดีว่าเธอนั้นไม่ตั้งใจ (เธอนั้นไม่ตั้งใจ)
ทุกสิ่งมันดูร้ายกว่าความบังเอิญ

ฟ้าคงมีคำสั่งขีดทางชีวิตให้เดิน
ฉันจึงต้องเผชิญเหตุสุดวิสัย
มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า
บังเอิญให้เธอต้องจากฉันไป
มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า
ที่ฟ้าให้เธอไปให้เธอกับฉัน
มีอันต้องจากลา

และเธอก็บังเอิญเบื่อหน่ายพอดี
ทุกอย่างในวันนี้จึงไม่มีราคา
พอดีที่ชีวิตตกต่ำอย่างที่ฟ้าได้สั่งมา (ฟ้าได้สั่งมา)
และสั่งให้เรานั้นต้องแยกกันเดิน

ฟ้าคงมีคำสั่งขีดทางชีวิตให้เดิน
ฉันจึงต้องเผชิญเหตุสุดวิสัย
มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า
บังเอิญให้เธอต้องจากฉันไป
มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า
ที่ฟ้าให้เธอไปให้เธอกับฉันมีอันต้องจากลา

ฉันก็ต้องเป็นคนเก่ามันคงจะเหงา
เมื่อเธอจากไป
ขอให้พบทางเดินใหม่
เป็นทางที่สดใส (กว่าอยู่กับฉันคนที่หมดหวัง)

มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า
บังเอิญให้เธอต้องจากฉันไป
มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า
บังเอิญให้เธอต้องจากฉันไป
มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า

มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า
บังเอิญให้เธอต้องจากฉันไป
มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า
บังเอิญให้เธอต้องจากฉันไป
มันคงเป็นความบังเอิญมากกว่า