Ο έρωτας σκοτώνει και του πάει

Ασάλευτα ταξίδια
Στο λάκκο με τα φίδια
Κάθε κορμί μια γη κι εφτά ουρανοί
Ο ουρανόσ τι βρέχει
Κι η γη δεν το αντεχει
Θα 'μαστε είπεσ σ’ ανοιχτή γραμμή

Φίγουρεσ μεσ στη νύχτα
Που καίγονται σαν σπίρτα
Πώσ δένουνε καινούργια και παλιά
Στο μπαρ με τ’ άλλα ράκη
Θα κάψω το σαράκι
Τη μοναξιά θα πιω γουλιά γουλιά

Δεν τα διαλέγεισ άστρο μου όλα τα ταξίδια
Σε βλέπω πάλι στου καπνού τα δαχτυλίδια
Πώσ ό,τι μασ ενώνει μασ σκορπάει
Ο έρωτασ σκοτώνει και του πάει

Τα φώτα του ανάβει
Του πόθου το καράβι
Σημαία μαύρη σε λευκό ιστό
Κολλάω σαν το στρείδι
Στο τρύπιο το σανίδι
Ανώφελα κι ωραία να σκορπιστώ