ดาวลูกไก่ [ตอน 1]
โอ้ชีวิตคิดไฉนว่าใครหนอใครลิขิต
ประกาศิตของศิวะหรือของพระพรหมเจ้า
ว่าต่างกำเนิดเกิดมาพอลืมตามองโลก
บ้างมีโชคบ้างอับโชคมีสุขโศกปนเศร้า
จอมนราพิสุทธ์ท่านสอนพุทธบริษัท
เป็นธรรมะปรมัตอ่านถึงอำนาจกรรมเก่า
ว่ากุสะลาธรรมามนุษย์เกิดมามีสุข
อกุสะลาพาให้ทุกข์ดังไฟที่ลุกรุมเร้า
บ้างกึ่งดีกึ่งชั่วเพราะตัวของตัวมั่ววุ่น
สร้างทั้งบุญทั้งบาปเหมือนดำที่ฉาบด้วยขาว
ผมมิใช่บัณฑิตอันมีจิตสิเหน่หา
ที่จะเป็นนักเทศนามาเจรจายั่วเย้า
จึงตั้งศรัทธาสาทกเรื่องยาจกยากจน
มีตากับยายสองคนปลูกบ้านอยู่บนเชิงเขา
แกเลี้ยงแม่ไก่อูมีลูกอยู่เจ็ดตัว
เช้าก็ออกริมรั้วจิกกินเม็ดถั่วเม็ดข้าว
เวลามีเหยี่ยวเฉี่ยวโฉบนังแม่ก็โอบปีกอุ้ม
กางสองปีกออกคลุมพาลูกทั้งกลุ่มเข้าเล้า
แม่ไก่จะปลอบขวัญลูกเสียงกุ๊กกุ๊กปลุกขวัญ
ลูกตอบเจี๊ยบเจี๊ยบเสียงลั่นทั้งทั้งที่ขวัญเขย่า
แล้วเขี่ยข้าวออกเผื่อต่างคุ้ยเหยื่อออกให้
ลูกไก่แม่ไก่ไร้ทุกข์ซิไม่มีสุขใดเท่า
ถึงคราวจะสิ้นชีวิตเมื่ออาทิตย์อัสดง
ยังมีภิกษุหนึ่งองค์เดินออกจากชายเขา
ธุดงค์เดียวด้นดั้นเห็นสายัณห์สมัย
หยุดกลางพลางทันใดหลังบ้านตายายผู้เฒ่า
อยากรู้เรื่องต่อก็ต้องเปิดหน้าสองฟังเอา