จำใจจาก [เพลงแหล่คู่เอก 1]
สุดระกำช้ำตรมระทมอุรา หนีเมียจากมาด้วยระอาแม่ยาย
เราเป็นเขย ถูกแม่ชังดังเป็นควาย
อกลูกผู้ชายแสนอาย ยามอับอาภัพยากจน
แม่ยายเราเช้าเมาเย็นเมา อกเอย
ซ้ำยังไม่เคยจะทำบุญ สักหน
อบายมุขเข้าคลุกในดวงกมล ไม่มีมงคล
เหลือทนเหลือทาน ผลาญเราหมดตัว
อกเราเอ๋ย แสนอายแม่ยายประจาน
ยุเมียให้พาล ด่าประจานญาติผัว
ลูกสาวเฉย กลับคิดเลยว่าไม่กลัว
กลับด่าทูลหัว รักผัวทนอยู่ ผัวรู้จิตใจ
พี่ชวนน้องหนีมาประสายากจน
น้องยังสู้ทนกตัญญูอยู่ไป
แม่กับผัว แม่ของตัว ผัวขอไกล
เจ้าตัดสินใจทิ้งไป บนความรู้คุณแม่เธอ
พี่ยังรักขวัญใจไม่มีกลับกลาย
รักเมียไม่คลาย ปักใจหมายเสมอ
ยังคงฝันอยู่เหมือนวันฉันเคียงเธอ
กอดหมอนนอนเพ้อ ละเมอว่ากอดนวลน้องแนบนอน
ตื่นผวา น้องเอยวิโยคโศกใจ น้ำตาพี่ไหล
คร่ำครวญหาอาวรณ์ พี่ยังรักปักซึ้งใจในบังอร
พี่จากเมียจร น้องเอยอาวรณ์ทุกลมหายใจ
โอ้แม่ยายสากล เขยจนไม่ดี รักเขยมั่งมี ประเพณีอะไร
โลภปนหลง ไม่คิดปลงยามสิ้นใจ
ไม่ว่าใครใคร พ้นตายเมื่อไหร่ จนหรือมั่งมี
ก่อนเป็นเขย คิดมีเมียแนบแอบกาย
คัดเลือกแม่ยายที่ไม่หมายภาษี
เป็นลูกเขยต้องหาแต่แม่ยายดี
แม่ยายผมนี้ ขอลากันทีเขยจนจากลา