พ่อหม้ายตามเมีย

แม่จ๋าแม่ แม่แม่พระคงคา
เจ้าพระยาสายน้ำอันฉ่ำชื่น
สายธาราข้าอาศัยได้ดื่มกลืน
ทุกวันคืนข้าถือเป็นเช่นน้ำนม

ลูกร้องไห้ดั่งหัวใจพ่อจะขาด
สายสวาทเอ๋ยแม่เจ้าเขาทำสม
นิ่งเสียทีเถอะพ่อนี้ไม่มีนม
มีแต่ตรมมีแต่ช้ำมีน้ำตา

แม่เขาหนีเจ้าไปเข้าใจผิด
เรื่องเพียงนิดโมโหทำโทสา
โอ้ใจนางช่างไม่ละอนิจจา
ไม่ค้นคว้าเนื้อความตามใจตัว

เหมือนเรื่องเก่าเจ้าหญิงน้อยสร้อยดอกหมาก
นางคู่ฝากกายใจให้หม่อมผัว
เบาปัญญาถือว่างามตามใจตัว
นางคอยผัวอยู่ปากน้ำในสำเภา

สายน้ำผึ้งราชาสวามี
เจ็ดราตรีดอกหมากน้อยต้องคอยกล่าว
ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นไม่เห็นเงา
สำคัญเขลาสายน้ำผึ้งไม่คลึงชม

พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกชำแรกเคราะห์
เอาเหล็กเจาะนาวาที่สะสม
ชวนน้องพี่ที่ร่วมมาพากันชม
สำเภาล่มอับปรางจึงอ้างอิง

เจ้าทิ้งพี่เหมือนถูกผีสร้อยดอกหมาก
หนีลูกจากดังมีภูตผีสิง
กลับบ้านเราเจ้าพระยาอย่าประวิง
อย่าทอดทิ้งลูกไปเลยแม่คุณ