ธาราระทม

แว่วยินแต่เสียง
น้ำหลากมาเสมือนยิ่งพาน้ำตาข้าหลั่ง
ธารารักเอยรักเคยฝากฝัง
ท่ามกลางฟ้าเดือนสะพรั่งรักกลับอ้างว้างในคืนเดือนเพ็ญ

รูปรอยปางหลัง
ฝังจากใจมาไร้ความจริงทิ้งให้ลำเค็ญ
มองเดือนครั้งใดหมองใจไม่เว้น
ค่ำคืนรักเคยเชยเช่น
แสงแห่งเดือนเพ็ญเชยฟ้าราตรี

รักจากพรากไป
หาเพียงรอยอาลัยไม่มี
สายน้ำยามเพ็ญก่อนเคยได้เป็นสักขี
ยินแผ่วแว่วเสียงนที
คล้ายเสียงเสียดสีที่เย้ยดวงใจ

โธ่คำอธิษฐาน
เหมือนบ่วงมารมารับเอาคำสาบานข้าไป
มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลาย
ตั้งปณิธานวอนไหว้
รักแห่งดวงใจจงพบกันเทอญ

โธ่คำอธิษฐาน
เหมือนบ่วงมารมารับเอาคำสาบานข้าไป
มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลายตั้งปณิธานวอนไหว้
รักแห่งดวงใจจงพบกันเทอญ