Άγραφες σελίδες

Μιλούν για σένα οι στίχοι μου
Κι η μελωδία σκοντάφτει στη φωνή
Και σπάει

Δύσκολη γέννα στα στήθη μου
Η κάθε ανάσα
Φιμώνει τη σιωπή
Και πάει

Έγιναν οι δείκτεσ μια θηλιά
Κλείνει όσο γυρίζουν πιο σφιχτά
Πετά
Σαν άγραφη σελίδα από χαρτί
Η μέρα μου στη θύελλα τησ λύπησ
Μου λείπεισ

Πουλί θα γίνω ένα πρωί
Κι όπωσ θα φεύγω
Τα φύλλα που πετούν
Θα βρω

Θα φτιάξω χέρια
Με το χαρτί
Να σ' αγκαλιάζουν
Να φέρνουν αν διψάσ νερό

Δεν θα είναι οι δείκτεσ πια θηλιά
Σαν αγάπη ο χρόνοσ θα κυλά
Ξανά
Κι οι άγραφεσ σελίδεσ σαν κομφετί
Θα πέφτουν στον απόηχο τησ λύπησ
Μου λείπεισ