Είσαι η ανακωχή μου

Σελήνη είμαι κι είσαι εσύ ο τόσοσ ουρανόσ μου
Δελφίνι είμαι κι είσαι εσύ βαθύσ ωκεανόσ μου
Ποτάμι γίνομαι αν μπορείσ να γίνεισ εκβολή μου
Και αν μέρα γίνω κάποτε θα είσαι το πρωί μου

Γιατί είσαι εσύ το βάλσαμο
Εσύ κι η αμυχή μου
Πόλεμο έχω μέσα μου
Κι είσαι η ανακωχή μου

Κι αν φύγω εσύ μη φοβηθείσ
Πριν με φωνάξεισ θα ‘μαι εκεί
Σαν ίσκιοσ γρήγοροσ βουβόσ
Και σαν αόρατη σκεπή

Θ' ακολουθώ το βήμα σου
Θα προλαβαίνω τη στιγμή
Αν είναι κάτασπρη να φτάσει
Κι αν είναι μαύρη να χαθεί