Φίλιππος Νικολάου

Νύχτα μέρα

Γύρνα μου τα μεσάνυχτα
Που ξόδεψα για σένα
Τισ ώρεσ που ξενύχτησα
Χωρίσ να κοιμηθώ
Και με τα μάτια ορθάνοιχτα
Στην πόρτα καρφωμένα
Μήπωσ γυρίσει το κλειδί
Κι ανοίξει να σε δω

Νύχτα μέρα μέρα νύχτα
Μ' επισκέπτονται
Αναμνήσεισ και σκιέσ από το χτεσ μου
Νύχτα μέρα μέρα νύχτα
Κι ονειρεύονται
Πωσ γιατρεύοντ' από σένα οι πληγέσ μου

Γύρνα μου το ξημέρωμα
Που μ' έβρισκε πιωμένο
Μ' ένα δωμάτιο καπνό
Να κόβει αναπνοή
Κι αφού το ξέρω δε θα 'ρθεισ
Τι τάχα περιμένω
Στα δέκα μέτρα η ζωή
Κι εδώ μόνο σιωπή