อย่าลืมตัว [รักสายัณห์น้อยๆ แต่รักนานๆ]

เจ้าลืมบ้านนาหรือแม่ชบากลางไพร
หลงแสงสีวิไลอยู่ที่ในบางกอก
หรือลืมวัวควายเคยไถนาบ้านนอก
ไอ้ทุยนั้นไม่เคยหลอก ไม่ลืมจอกลืมแหน

จากดินเป็นดาวสกาวไปอยู่บนฟ้า ได้นุ่งผ้าห่มแพร
เจ้าลืมหรือไร สมัยเธออยู่ใกล้แม่ ตักเตือนเจ้าแท้
อย่าไปหลงแอร์เมืองกรุง

พี่ยังบูชาบ้านป่าเสมอ ใจนั้นยังรักเธอ คู่ท้องนาป่าทุ่ง
คืนจันทร์วันเพ็ญแลเห็นเดือนดาวรุ่ง
ยังชวนแม่ผักบุ้งนั่งท้องทุ่งชมจันทร์

พี่ครวญคะนึงคิดถึงเจ้าอยู่ทุกวัน
จากจันทร์จวบอาทิตย์ ไม่เคยร้างเลือน
เดือนทั้งเดือนยังเฝ้าคิดเฝ้าคอยเพ่งพิศ ทั้งปีก็ไม่มา

อย่ามัวงมงาย เจ้าจงแหนงหน่ายเถิดน้อง
อย่าให้มันมีท้อง เดี๋ยวจะน้ำตานองหน้า
หากเขารักจริง มีพิธีวิวาห์
พี่จะไม่ขัดศรัทธากานดา พี่อวยพร

หากรักไม่จริง รักหญิงเพื่อหลอกเพื่อหลอน
ซุกซ่อนให้เป็นสอง กลับคืนบ้านนา
แม้ว่าจะมีท้อง พี่อภัยให้น้องรับรองเป็นสามี

อย่ามัวงมงาย เจ้าจงแหนงหน่ายเถิดน้อง
อย่าให้มันมีท้อง เดี๋ยวจะน้ำตานองหน้า
หากเขารักจริง มีพิธีวิวาห์
พี่จะไม่ขัดศรัทธา กานดาพี่อวยพร

หากรักไม่จริง รักหญิงเพื่อหลอกเพื่อหลอน
ซุกซ่อนให้เป็นสอง กลับคืนบ้านนา
แม้ว่าจะมีท้อง พี่อภัยให้น้อง รับรองเป็นสามี