Göğsüm Daralıyor

Bana bu günaydın demekten
Aciz dudaklarla gülümseme
Yenilgim aklımda hatırlatmana yok sebep
Zati bende yıkılmak mükerrer müebbet
Benim yüküm sırtımın süsü, sökmemem gerek
Kim aciz? Hâlimle ahvalim limoni
Sararken huşu bedenleri ben her sokakta vaiz
Benim bir acizliğim hayatın şu valsi
Ayaklarım uygunsuz adımlarla aksi
Meydanlar kadar yoğun fakat süratsiz
Şu aklım, zamanın buyruklarına hadsiz
Akşamlar tatsız, sabahlar ıssız
Başından itibaren hep böyleydi tarih
Kim kazandı yalnızlık denen şu bahsi?
Göğsüm hep kaçak avlanmış bir hayvanın şansı
Bi’ savaş başlatacaksak şu an tam vakti
Kör kurşuna dizilmekteyim midem bulandı

Göğsüm daralıyor ruhuna
Verilen bütün hayatlar boşuna
Dünya seni sevemiyorum
Sеni sevemiyorum, beni unutsan
Göğsüm daralıyor ruhuna
Vеrilen bütün hayatlar boşuna
Dünya seni sevemiyorum
Seni sevemiyorum, beni unutsan artık

Gerilim son sabahta dahi aynı konumda
İnancım kazındı omzuma, kolum ve sırtıma
Rengin hep afili rengi siyah fırtına
Göğsümde yerin var tutun biraz
Ve bakma boşluğa
Bakma boşluğa ki düşmeyesin dağlara
Issızın sukunetinde küsmeyesin karlara
Bitti mücadelen dayanmak biraz daha
Dayanmak biraz daha mağrur sıkılan yumruğa
Şimdi ben bu manasız bedenle n’apayım?
Gözümün nuru değerler tükendi sanki
Ölümsüz değilim, kalamam sakin
Hangi yarının peşinde kurulmuş ki saatin?
Beni gün bittiğinde uyandıran marifetim
Dağınık saçlarım, bozuk yatağım, haysiyetim
Issız okyanusta batık kalmış iskeletim
Hep aynı şarkıların çalındığı iz benim

Göğsüm daralıyor ruhuna
Verilen bütün hayatlar boşuna
Dünya seni sevemiyorum
Seni sevemiyorum, beni unutsan
Göğsüm daralıyor ruhuna
Verilen bütün hayatlar boşuna
Dünya seni sevemiyorum
Seni sevemiyorum, beni unutsan artık