Kalender
Içim bitti boş hayaller kurduğum için
Sesim çıkmıyor ve susuyorum bu defa için için
Ne denli günahkarım ne denli
Hak ettim bir hiçi
Gitmek öyle kalender bir eylem
Oldu bizler için
Şarapla gel bana meydan okur zalimliklerin
Unutmakla tehdit edilmekteyim
Şehrin eteklerinden kanatlanır şimdi
Bir infilak
Güvercin çetemle umut takibindeyim
Hudut dahilinde hayata sövmekteyim
Bu bir yakıştı üstüme sorma ütüsüz giyinirim
Dürtüsüz bilinirim bilirsin olur silinirim
Ve fakat değildir öyle ben hep ölür dirilirim
Yok olup gitmene hayranım inan şanına durdum
Şansıma vurdum bir tokat şahsıma vurgun
Kahrına dolsun kadehler aklıma yolsun
Hep yürü deyince ve gülümseyiş şeklime sonsun
Gözünün rengi bir bulut şu göğsüme dolsun
Ey neler olurdu bir düşün düşünmek onurdur
Bir garip hale düşen berduşluk sorun mu
Ve kahrolayım bir nefes senden olsa olur mu
Bir kadın bitti bir adam doğdu
Bu kadim karanlıklara evlatlık oldum
Siyaha doydum ey marazından sual olunmayan
Seni bir ömüre katıp saçlarından yoldum
Bütün dargın çiçek isimleri gibi adın
Sen yaşamak adına tek bir
Fotoğraf çektirmenin büyüsü kadın
Işaretledin kendini gövdeme batan
Yıldızlardan inip
Ötesiz son yolcu kadın öyle
Büyüdün göz çukurumda dinip
Bende bir yorgunluk hali yıldız
Sayıp umutlandığım mı
Hayatın heybesinde bir şiir
Olup kanıtlandığım mı
Yaşamanın da sızısını biçimsiz
Bulup ayıplandığım mı
Hangisi benim dengem hangisi nerede nasıl
Beklemektesin o an gerisin geri
Bir adım atsın
Umudun üzerinde parmak izlerin
Umudun adı batsın
Söylesene kaç yıldızın hilalisin
Gitmeli burdan bu kent kalabalık
Ben meskun mahal firarisi
Hani şu bizim sinemanın önünden geçerken
Sen eteklerini gururuna yeğ tutmuş geçerken
Şarkılar şarkı değilmiş artık senin ardınsıra
Bir tramvay senfonisi giden insan kokusu
Vakur bir seranatmış hiç
Çicek satmazmış çingeneler
Orospuları o yağmur ıslatmazmış sen geçerken
Dudak kıvrımında devrik bir tramvay
Insanlar gülmeleri mahcup
Sen hep o cumartesinin kırmızısı ve kauçuk
Papuçlarının küçük beyaz türküsü
Seni nereden tutup çıkarsam sen hep öbürküsün
Hani iki çift laf edersin kalbin kuş olur
Hani el tutuşları olur bir kent
O zaman kent olur
Aman sen var ol filhakika var ol
Düş aklımdan yeter ki git benden aşka mal ol
Sen istersen sağ ol ister feda ol
Özümden göçerim ister isen sınırsız
Bir dağ ol
Elimde istişarelerden başka bir şey kalmadı
Ve sanıyorum ki bunca hata
Bir tek benim elimde
Kendi halime baktıkça görüyorum ki yanmadın
Ve sanıyorum ki bunca hata
Bir tek benim elimde
Uslanmak için yorulmak gerek diyordum hep
Kursağıma dizildi cümlelerden buket buket
Uzanıp tuttuğun her dal kırılır maalesef
Susanın kaderi makus olur çıkar göçlere
Sabretmek ezber hayattır hayat denilirse
Ama sabretmek iyicedir nedenleriyle bilirsen
Benimki saçmadır anlatsam inan gülersin
Ve bunu anlayamazsın dönüp de giden sen
Istırabımı anlatmak hiç işten değil
Sen otur dinle kimse benimle muhatap değil
Kul ahmak değil bir yerde gözünü açar
Birkaç katreyim naçar kalan benim
Hep sen değil
Bir yaşım daha kayıp bugün bir
Yanım daha zayıf fakat
Bir adım daha uzaktasın bir kadın daha yazık
Kitabım daha kalın tabii tiradım daha yalın
Ve de inadımdan sakın benim
Bitişim daha yakın
Gözünün rengi bir bulut şu göğsüme dolsun
Bir kadın bitti bir adam doğdu
Bu kadim karanlıklara evlatlık oldum
Seni bir ömre katıp saçlarından yoldum