Taş

En başından kaybedenin şansı olmuyor
Bende bi damla yaş bulamazsın duvarlar ağlıyor
Kazandığımı sorma sakın cüzdanımda kalmıyor
Değiştim artık sanırım canım hiç yanmıyor
Alışmışlık olsa gerek bütün herşey
Saçlarım değil
Hayellerim dökülen şey
Galiba varmayacak sabahlara bu dönence
Beni anlaycaklar sanırım geberince
Sigaram biraz ince
Yeterli yeterince
Bazen gidebilmek bile sevda gerekince
Sevgi iyleştirmiyorsa tedavilirce
Hatta duvarlar da çiçek açar sevilince
Ben bir kaldırım taşı
Henüz 25 di yaşım
Ezik izmaritler arkadaşım bu nasıl bi yazı ya
Karıncalar ezer dedim dedi canım nasıl ya
Ben bir beton parçasıyım istanbulu taşıyan

Öyle baka kaldı yüzüme
Bense bakamazdım yüzüne
Pislik adamların birisyim
Ama merak etme değişmedim gözlerinin delisiyim
Hâla yollarım mayından
Kayıplarım o civarda anla
Olur mu karşıda durmanla olmaz
İzlemek güzel midir karşı vapurlardan sanmam

Bi çare bulamıyorum yollarım çamur
Yağmurlardan kaçamazken rastlanan dolu
Hâla gülümsemen manzaramın ilk beşinde
Kavgalar devam eder iç sesimle bitmesinde
Alevler yangınları söndüremez
Ölenler geri gelmez gidenler seni bilmez
Benim her yerim kül senin için vakit erken
Taş kalpli birine döndüm bak içerden