Koni Bespredela

Ekhali my, ekhali s gorki na gorku,
Da poteriali os' ot kolesa.
Vyshli my vprisiadku, mundiry v oborku;
Soldatiki liubvi - sinie glaza...

Kak vziali - poveli nas dorogami strannymi;
Veli - da priveli, kak ia pogliazhu;
Sidit ptitsa blednaia s glazami okaiannymi;
Chto zhe, spoj mne, ptitsa - mozhet, ia popliashu...

Spoj mne, ptitsa, sladko li dushe bez tela?
Legko li byt' ptitsej - da tak, chtob ne pet'?
Zapriagaj mne, Gospodi, konej bespredela;
Ia khotel peshkom, da vidno, mne ne uspet'...

A chem mne ikh kormit', esli koni ne syty?
Kak ikh napoit'? - oni ne p'iut vody.
Shelkovye grivy nadusheny, zavity;
Ostrye kopyta, alye sledy.

A vot i vse moi tovarishchi - vodka bez khleba,
Odin brat - Sirin, a drugoj brat - Spas.
A tretij khotel dojti nogami do neba,
No vypil, udolbalsia - vot i ves' skaz.

Ehkh, vyletela ptashka - da ne doletela;
Zakleval korshun - da golubia.
Zapriagli, vznuzdali mne konej bespredela,
A koni ponesli - da vse proch' ot tebia...
Metilis' my v damki, da mast' ushla mimo;
Vse kozyri v griazi, kak ni kruti.
Otche moj Sergie, otche Serafime!
Zvezdy - naverkhu, a my zdes' - na puti...