Κοντά της

Τ' αστέρια που λάμπουνε
Κοντά στο φεγγαράκι
Αμέσωσ το σκεπάζουνε
Το φωσ τουσ και δεν λάμπουν
Όταν ολόγιομο αυτό
Στη γη σκορπάει ασήμι

Νεράκι γύρω κελαηδά
Περνώντασ παγωμένο
Απ' τα κλωνάρια τησ μηλιάσ
Φύλλα θροϊζουν πάνω
Και κάτω κάτω ένασ βαθύσ
Ύπνοσ αργοκυλάει

Κοιμάται κι ονειρεύεται
Εκείνη και πονάει
Ο πόθοσ τρώει την λεπτή
Ψυχή και την καρδιά τησ
Και μασ φωνάζει δυνατά
Να πάμε εκεί κοντά τησ