Αφέντης της Κορώνης

Ωσάν φεγγάρι λαμπυρόσ εφαίνετο στη μέση
Εισ καβαλάρησ κι ήρχετο την τζόγια να κερδέσει
Σ' ένα φαρί μαυρόψαρο όμορφο και μεγάλο
Πηδώντασ και χλιμίζοντασ ήκανε κάθε ζάλο

Ήτονε δίχωσ φορεσά κι εβγήκε από'να σπήλιο
Ντυμένοσ άρματα χρουσά που λάμπα' σαν τον ήλιο
Τούοτ το σπήλιον ήκαμε με τάβλεσ και με τράβεσ
Με σγουραφιέσ τριών λογιών πράσινεσ μαύρεσ μπλάβεσ

Το μαύρο δείχνει σκοτεινό το πράσινο σαν δάση
Το μπλάβο πέτρεσ χάλαβρο που μπόρειε να γελάσει