Η τέλεια παρεξήγηση

Απ' το κακό μου ριζαριό
Βράζω βοτάνι στο καιρό
Να τον γητέψω να χαρώ

Είναι από φύτεμα γυρτό
Που λαχταράει να δει ουρανό
Σα κυπαρίσσι στο γκρεμό

Πρωί και βράδυ και πρωί
Μία σελήνη ακροβατεί
Κι ένασ βλαμμένοσ ήλιοσ

Στησ μέρασ το λεπτό σκοινί
Στεγνώνουν οι άλλοι μου εαυτοί
Και παραμένω ίδιοσ

Σεμνότητα ποιότητα
Η τέλεια παρεξήγηση
Μια σιωπηλή αφήγηση
Στα μάτια σου ανασαίνει

Την παίρνω και την τραγουδώ
Τη καθρεφτίζω στο κενό
Σ' ένα επάγγελμα μισό
Η ιστορία σου τρέμει

Το πιο θλιμμένο μου σουξέ
Που δε με πρόδωσε ποτέ
Με παίρνει από το χέρι

Με ξεναγεί στο πουθενά
Στησ λευκωσίασ τα στενά
Κι όλο με κοροϊδεύει

Πρωί και βράδυ και πρωί
Μία σελήνη ακροβατεί
Κι ένασ βλαμμένοσ ήλιοσ

Στησ μέρασ το λεπτό σκοινί
Στεγνώνουν οι άλλοι μου εαυτοί
Και παραμένω ίδιοσ

Αγάπεσ και παινέματα
Μια σκοτεινή υπόθεση
Μοναδική σου υπόσχεση
Το φωσ στο πρόσωπό σου

Κι αν θεσ να πεισ πωσ μ' αγαπάσ
Πεσ το στον εαυτό σου
Και πάψε να με τυραννάσ
Με το αγαπητάριό σου