Ο Γενάρης του 1904

Α η νύχτεσ του γενάρη αυτουνού
Που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
Εκείναισ ταισ στιγμαίσ και σ' ανταμώνω
Κι ακούω τα λόγια μασ τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα

Απελπισμένεσ νύχτεσ του γενάρη αυτουνού
Σαν φεύγ' η οπτασία και μ' αφήνει μόνο
Πωσ φεύγει και διαλύεται βιαστική
Πάνε τα δένδρα πάνε οι δρόμοι παν τα σπίτια παν τα φώτα
Σβήνει και χάνετ' η μορφή σου η ερωτική