Aigaio

Μικρή με βάζαν ποιήματα να πω με την ποδιά
Μα εγώ με τα χτυπήματα που είχα στην καρδιά
Με τον εχθρό τα λέω

Πολλοί με κατακτήσανε δεν είσαι μόνο εσύ
Το σώμα μου αποκτήσανε κι είδαν θαλασσί
Το πρώτο εγώ το αιγαίο

Μια κορδέλα περασμένη τριγύρω απ' τον ώμο μου λοξά
Σ' ένα βράχο ανεβασμένη πατρίδα ο νουσ μου φώναξα

Μέρα νύχτα αγκαλιασμένοι
Γυναίκα σου η δάφνη φοίνικα
Του θεόφιλου δοσμένη
Στο λάδι αυτού του πίνακα
Αχ ψυχή μου εσύ γοργόνα
Αν ζει τι ρωτούσεσ γέλαγα

Πιασ' του πεύκου μια βελόνα
Να παίξει ο δίσκοσ πέλαγα
Εγώ δεν έχω μέγα ανάστημα
Μα από το αλφα ωσ το ωμέγα
Προσκυνώ το διάστημα

Μεταποιώ το θα σε θάλασσα
Κι απ' τ' αλμυρό πιο τολμηρό
Το πρώτο εγώ το αιγαίο

Χαίρε ω χαίρε ανδρειωμένη
Πατρίδα σε τέφρα φοίνικα
Του θεόφιλου δοσμένη
Στο λάδι αυτού του πίνακα
Μαρμαρένια μου αφροδίτη
Στο αχ μασ κανένασ ψέμματα
Ποιο νησί ρουφά απ'τη μύτη
Αφρούσ κυμμάτων κι αίματα