Για την καρδιά που κλαίει
Έβαλα όρκο στισ πληγέσ
Να καίω τ’ αγιοκέρι
Να ‘χει στιγμέσ θαυματουργέσ
Να σε ξυπνούν οι χαραυγέσ
Να είναι καλοκαίρι
Πώσ γίνεται να μην πονάσ
Πώσ γίνεται κι αντέχεισ
Πόσο σ’ αγάπησα ξεχνάσ
Κι από δίπλα μου περνάσ
Χωρίσ να με προσέχεισ
Πάντα για σένα θα ‘μαι εδώ
Μακριά σου δε θα φύγω
Κι όλου του πόθου μου το αχ
Σ’ ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ
Τα βράδια θα τον πνίγω
Ο μερακλήσ ο άνθρωποσ
Πονάει και δεν το λέει
Μα αν τον κοιτάξεισ θα στο πουν
Τα δυο του μάτια που μιλούν
Για την καρδιά που κλαίει
Μέσα από μέρεσ αδειανέσ
Κι απ’ τα δικά σου χάδια
Γεννήθηκε ένασ αμανέσ
Που τραγουδούν οι χριστιανέσ
Στου κόσμου τα σκοτάδια
Πάντα για σένα θα ‘μαι εδώ
Μακριά σου δε θα φύγω
Κι όλου του πόθου μου το αχ
Σ’ ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ
Τα βράδια θα τον πνίγω