Ο Νείλος

Μόνη μου γεννήθηκα
Αγάπη δεν αρνήθηκα
Και βρέθηκα στη γη
Να ζω σ’ ένα κορμί

Τρόμαξα απ’ τ’ ανήθικα
Στο δαίμονα συστήθηκα
Και θύμωσα πολύ
Που έτσι ειν’ η ζωή

Με λάσπη από το νείλο
Έφτιαξα νύχτα μια γερή καρδιά
Άναψα μια αρχαία φωτιά
Και πέταξα μακριά

Με λάσπη απ’ το νείλο
Κι απ’ τησ ερήμου την πικρή ερημιά
Βρέθηκα μια γλυκιά βραδιά
Με σένα αγκαλιά

Μόνη μου γεννήθηκα
Αγόρασα πουλήθηκα
Και μεσ στην αγορά ξεσπάει κι η χαρά

Την ώρα που αγαπήθηκα
Στην αγκαλιά σου λύθηκα
Και χάρηκα πολύ
Που έτσι ειν’ η ζωή