Στις δώδεκα ακριβώς

Στισ δώδεκα ακριβώσ ήρθεσ πάλι
Σαν άνεμοσ καυτόσ σαν τη ζάλη
Και με σήκωσεσ
Με ξεσήκωσεσ

Στισ δώδεκα και πέντε είχεσ φύγει
Και πάλι η μοναξιά με τυλίγει
Σαν δε ντρέπεσαι
Δε με σκέφτεσαι

Στισ δωδεκάμισι τη μπλούζα σου φορώ
Και μόλισ σε μυρίζω όλα στα συγχωρώ
Και συ να γελάσ
Με τουσ άλλουσ πασ

Την πόρτα ξεκλειδώνω μεσ στο άχτι μου
Να 'ρθεισ και να χωθείσ στο κρεβάτι μου
Και πριν κοιμηθώ
Να σου υποταχθώ