Υπερωκεάνιο

Τόσο καπνό που πίνω μέσα μου
Άμα τον είχα ταξιδέψει
Θα 'χα γυρίσει όλη τη γη
Από τη νύχτα ωσ την αυγή
Παρά που λεσ πωσ μ’ αγαπάσ
Να 'χα πιστέψει

Γιατί τώρα είναι σπάνιο
Να ξοφλήσω το δάνειο
Που 'χα πάρει απ’ το χθεσ
Για να ελπίζω
Σ’ έναν αγώνα τιτάνιο
Σαν υπερωκεάνιο
Μεσ την ομίχλη στεριά να σφυρίζω

Παναγιά μου εσύ του νοτιά
Τησ καρδιάσ μου η γη ξενιτιά
Τησ καρδιάσ μου η γη
Μια βαθιά πληγή
Που την κλείνει του χρόνου η φωτιά

Τόσο καπνό που είδαν τα μάτια μου
Άμα τα βλέφαρα είχα κλείσει
Ίσωσ και να 'χα ονειρευτεί
Πωσ σαν την έρημο καυτή
Είν’ η ψευτιά που λόγια αγάπησ
Πάει να χτίσει