Entaxi

Ποιο συναίσθημα είν' αυτό που σε κάνει δειλό
Που τρυπώνει στην ψυχή και κυβερνά το μυαλό
Σε εξουσιάζει σε κάνει κάθε τόσο να σφάλεισ
Κι ενώ έχεισ τόσα να πεισ φωνή δεν έχεισ να βγάλεισ
Πάλι μπροστά μου εικόνεσ που τώρα δεν λένε τίποτα
Και φίλοι μου κοιτάζουν και μιλάνε καχύποπτα
Σημάδια από αγάπεσ ή από όνειρα ίσωσ
Που αλλάξαν κι απ' αγάπη έχουν γίνει πια μίσοσ
Τρέμω στην σκέψη ότι χάνω τα ίχνη
Πωσ το φεγγάρι παύει πλέον πια το δρόμο να δείχνει
Ότι ξεχνάω ποιοσ είμαι και που πηγαίνω ποιοσ
Δεν αντιδρώ παρά μονάχα σωπαίνω
Κλείνω τα μάτια για να έρθει η σιωπή
Πριν τ' ανοίξω όμωσ πάντα εμφανίζεσαι εσύ
Επιστρέφεισ κι ελπίζεισ πωσ θα είμαι εδώ
Μια συγγνώμη στον εαυτό μου μόνο οφείλω να πω

Πέρασε πολύσ καιρόσ θυμάμαι
Δεν ξέρω αν ήταν λάθοσ ή σωστό
Στημένο το παιχνίδι και γνωστό
Μα εγώ να ξέρεισ δε φοβάμαι

Δε μου άρεσε να λέω εντάξει
Έτσι ήμουν κι έτσι είμαι ακόμη
Δεν μπορεί κανένασ να μ' αλλάξει
Μα αν σε πλήγωσα συγγνώμη

Δεν μου άρεσε ποτέ να λέω εντάξει
Σε κάθε πράξη που μπορεί να μ' αλλάξει
Μόνο σε τάξη κάθε σκέψη μου βάζω
Αλλάζω μόνο εικόνεσ και σε σκέψεισ βουλιάζω

Πάω πιο κάτω πάντα σ' άλλη σελίδα
Όσα έχω ζήσει στα όνειρα μου είδα
Γραμμή γραμμη για να γεμίζει το κενό
Μ' αυτό που μ' άφησεσ νύχτα και είπεσ θα 'σαι στο μυαλό μου

Τα βράδια όταν με θυμάσαι
Να ξέρεισ ότι είμαι καλά
Μπορεί να πέρασα πολλά
Όμωσ για μένα μη φοβάσαι

Δε μου άρεσε να λέω εντάξει
Δε μου άρεσε ποτέ να λέω εντάξει
Έτσι ήμουν κι έτσι είμαι ακόμη
Τίποτα δε θα μ' αλλάξει
Δεν μπορεί κανένασ να μ' αλλάξει
Δε μου άρεσε να λέω εντάξει
Μα αν σε πλήγωσα συγγνώμη

Δε μου άρεσε να λέω εντάξει
Δε μου άρεσε ποτέ να λέω εντάξει
Έτσι ήμουν κι έτσι είμαι ακόμη
Μου έχει μείνει μια πράξη
Δεν μπορεί κανένασ να μ' αλλάξει
Τίποτα δε θα μ' αλλάξει
Μα αν σε πλήγωσα συγγνώμη

Δε μου άρεσε ποτέ να λέω εντάξει
Δε μου άρεσε να λέω εντάξει