Φιλύρες

Τώρα που ‘ναι καλοκαίρι έλα πάλι
Εκεί κάτω απ' τισ σκυφτέσ φιλύρεσ
Να μιλήσουμε για την εφηβεία μασ
Πώσ στραβά προσανατολιστήκαμε
Αλήθεια θέλω πολύ να σ' αγαπήσω
Μα εσύ έχεισ χιλιάδεσ πρόσωπα

Με δένεισ για λευτεριά στα σίδερα
Και με τα κεριά στον κύριο ανάβεισ
Για ένα δράμι σιγουριάσ κι ελπίδασ
Του δίνεισ την ατομικότητά σου

Πώσ γίνεται να σ' αγαπήσω πεσ μου πώσ
Ψάχνω να σε βρω μέσα στισ φιλύρεσ
Σου κάνω νοήματα και σου τραγουδώ
Μα εσύ είσαι σκιά και δε μ' ακούσ κρίμα

Με δένεισ για λευτεριά στα σίδερα
Και με τα κεριά στον κύριο ανάβεισ
Για ένα δράμι σιγουριάσ κι ελπίδασ
Του δίνεισ την ατομικότητά σου