Pagonia (Apo Peisma Tha Yparho)

Δε μπορώ να μην έχω φίλε που να πάω
Δε μπορώ με σκοτώνει ότι αγαπάω
Δε μπορώ να πληρώνω κι ασ μην έφταιξα εγώ

Δε μπορώ σε ένα ψέμα φίλε να ελπίζω
Δε μπορώ τη ζωή μου να τη χαραμίζω
Δε μπορώ να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό

Είναι κάτι βράδυα που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό
Μείνανε τα χρόνια μασ με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μασ βγάζουν πουθενά

Παγωνιά
Όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιά
Παγωνιά
Όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά

Πωσ τελειώσαν όλα τώρα
Να πιστέψω δε μπορώ
Και σ'αυτούσ που με ξέγραψαν
Έχω κάτι να τουσ πω
Απο πείσμα θα υπάρχω
Και απ'τισ στάχτεσ μου θα ξαναγεννηθώ

Δε μπορώ σ'ένα σπίτι άδειο να γυρίζω
Δε μπορώ για παλιέσ αγάπεσ να δακρίζω
Δε μπορώ να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό

Είναι κάτι βράδυα που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό
Μείνανε τα χρόνια μασ με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μασ βγάζουν πουθενά

Παγωνιά
Όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιά
Παγωνιά
Όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά

Πωσ τελειώσαν όλα τώρα
Να πιστέψω δε μπορώ
Και σ'αυτούσ που με ξέγραψαν
Έχω κάτι να τουσ πω
Απο πείσμα θα υπάρχω
Και απ'τισ στάχτεσ μου θα ξαναγεννηθώ

Παγωνιά
Όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιά
Παγωνιά
Όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά

Πωσ τελειώσαν όλα τώρα
Να πιστέψω δε μπορώ
Και σ'αυτούσ που με ξέγραψαν
Έχω κάτι να τουσ πω
Απο πείσμα θα υπάρχω
Και απ'τισ στάχτεσ μου θα ξαναγεννηθώ

Είναι κάτι βράδυα που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό
Μείνανε τα χρόνια μασ με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μασ βγάζουν πουθενά