มปร. (It’s OK.)
ก็คงต้องพอ และไม่ขอให้ใครต้องเจ็บกว่านี้
มันคงจะดีถ้าหากเป็นฉันก็พร้อมจะไป
อาจจะมีน้ำตาที่กลั้นเอาไว้แทบไม่ไหว
แม้ว่ามันต้องฝืนก็ไม่เป็นไร
น่าจะรู้ ทำไมฉันไม่คิดเลย
ขอโทษที่ฉันไม่รู้ และมันจะเป็นครั้งสุดท้าย
จากนี้จะไม่ทำให้วุ่นวาย
ให้ฉันเป็นคนทำใจง่ายกว่า
ไม่เป็นไร คนที่มีน้ำตาใครสักคนที่ควรจะไป
ดีที่สุดก็ควรเป็นฉัน
ไม่เป็นไร ขอยืนมองดูเธอที่ไกล ๆ
และไม่ว่าวันนี้ถึงเมื่อไร
เธอยังเป็นคนสำคัญ
ไม่เป็นไร แม้ว่าความเป็นจริงในหัวใจฉันจะทรมาน
แต่ยินดีจะยอมรับมัน
ไม่เป็นไร ฉันคิดถึงความสุขของเธอก่อน
จะไม่ครอบครอง ไม่เรียกร้องใด ๆ
นอกจากขอให้เธอโชคดี
ถ้ามีสักทางที่ไม่ทำให้ใครสักคนต้องเสียใจ
ฉันไม่เห็นมันเลย ใครที่รู้ช่วยบอกกับฉันได้ไหม
อาจจะมีน้ำตาเมื่อถึงเวลาที่ต้องไป
แม้ว่ามันต้องฝืนก็ไม่เป็นไร
น่าจะรู้ ทำไมฉันไม่คิดเลย
ขอโทษที่ฉันไม่รู้ และมันจะเป็นครั้งสุดท้าย
จากนี้จะไม่ทำให้วุ่นวาย
ให้ฉันเป็นคนทำใจง่ายกว่า
ไม่เป็นไร คนที่มีน้ำตาใครสักคนที่ควรจะไป
ดีที่สุดก็ควรเป็นฉัน
ไม่เป็นไร ขอยืนมองดูเธอที่ไกล ๆ
และไม่ว่าวันนี้ถึงเมื่อไร
เธอยังเป็นคนสำคัญ
ไม่เป็นไร แม้ว่าความเป็นจริงในหัวใจ
ฉันจะทรมาน แต่ยินดีจะยอมรับมัน
ไม่เป็นไร ฉันคิดถึงความสุขของเธอก่อน
จะไม่ครอบครอง ไม่เรียกร้องใด ๆ
นอกจากขอให้เธอโชคดี
ไม่เป็นไร คนที่มีน้ำตาใครสักคนที่ควรจะไป
ดีที่สุดก็ควรเป็นฉัน
ไม่เป็นไร ขอยืนมองดูเธอที่ไกล ๆ
และไม่ว่าวันนี้ถึงเมื่อไร
เธอยังเป็นคนสำคัญ
ไม่เป็นไร แม้ว่าความเป็นจริงในหัวใจ
ฉันจะทรมาน แต่ยินดีจะยอมรับมัน
ไม่เป็นไร ฉันคิดถึงความสุขของเธอก่อน
จะไม่ครอบครอง ไม่เรียกร้องใด ๆ
นอกจากขอให้เธอโชคดี
นอกจากขอให้เธอโชคดี