dharmajāti

แกร่งดังเช่นภูผา
ใหญ่และสูงเสียดฟ้า
หนึ่งชีวิตคือธรรมดา
กี่รอยแผลยินดีรับมา
ในคราที่โลกโหดร้าย

ไม่หลีกหนีไปไหน
ไม่เคยคิดหวั่นไหว
ตระหง่านไว้ให้ใครได้ชื่นชม
หนึ่งชีวิตท่ามกลางคลื่นลม
มีปะปนดีร้าย

แต่งเติมสีและสัน
ด้วยห่าฝนจากฟ้า
แต่งขอบผาด้วยไฟของเมฆดำ
เปรียบพายุที่โหมกระหน่ำ
ดังปลายพู่กันสั่นไหว

ความโหดร้ายวันนี้
เจ็บและช้ำคราวนี้
กอดเก็บไว้และจำให้ขึ้นใจ
เหมือนดั่งวันไหนที่เคยสวมกอด
วันที่แสนงดงาม

ความจริงจากฟ้า
ขีดไว้ให้โลกสวยงาม
เศษส่วนภูผาที่โดนกัดกร่อน
มันยังคงสอนใจ

จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ้)

จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จือดือ

ยามค่ำคืนท้องฟ้ามีดวงจันทรา (โอ้)
งดงามสดใส (โอ้)
กี่รอยแผลที่เคยถูกก้อนหินทำลาย (โอ้)
บาดรอยลึกเกิดเป็นทางกว้างใหญ่ (โอ้)
ให้เห็น (โอ้)
กระต่ายบนฟ้า (โอ้)
แสนไกล (โอ้)

ความจริงจากฟ้า
ขีดไว้ให้โลกสวยงาม
เศษส่วนภูผาที่โดนกัดกร่อน
มันยังสั่งและสอน
ให้มีชีวิต

ยอมรับกับความผันแปร
อาจเคยแพ้และต้องเจ็บปวด
มีรอยความผิดหวัง
และคราบน้ำตา

มันยังสั่งสอนหัวใจ
โว้ โอโว้ โว้ โว้
โอโว้ โว้ โว้
โว้ โว้โอะโอ
โว้โอะโอ
โว โอโว้ โว้ โว้
โอโว้ โว้โว้ โว้
โว้โอะโอ โว้โอะโอ

ความจริงจากฟ้า
ขีดไว้ให้โลกสวยงาม
เศษส่วนภูผาที่โดนกัดกร่อน
มันยังสั่งและสอน
ให้มีชีวิต

ยอมรับกับความผันแปร
อาจเคยแพ้และต้องเจ็บปวด
มีรอยความผิดหวัง
และคราบน้ำตา

จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (เย)
จึด จึด จึด จือดือ

มันยังสั่งสอนหัวใจ
โว้ โอโว้ โว้ โว้
โอโว้ โว้ โว้ โว้
โว้โอะโอ โว้โอะโอ
มันคือความจริงจากฟ้า
เย้ เย้ เย้ เย้
มันคือความจริงจาก