วันที่ใจส่องแสง
คนหนึ่งคนดั่งไฟที่ส่องแสง
แม้จะแรงสว่างสักเพียงไหน
ก็คงไม่มีทางสว่างเท่าหลายคนรวมใจ
แม้คืนที่ทุกแสงดาวดับไป
แม้ว่าแสงจันทร์จะมืดมิดสักเท่าไหร่
ก็ไม่อาจดับแสงของใจเราไว้
ตราบใดที่ใจเรายังส่องแสงอยู่ (ฮูฮู้ฮู)
ต้องมีใครได้รับรู้ แม้จะนานเท่าไร (ฮาฮา)
หนึ่งอาจดูน้อยแต่หากว่าร่วมทุกน้ำใจ
ความสดใสนั้นคงเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด
เธอ (เธอ)
และฉันก็เป็นดังไฟที่ส่องแสง
แม้ (แม้)
จะแรง (จะแรง)
สว่างสักเพียงไหน
ก็คง (คง)
ไม่มี (ไม่มี)
ทางสว่างเท่าหลายคนรวมใจ
แม้คืนที่แสงดาวดับไป
แม้ว่าแสงจันทร์จะมืดมิดสักเท่าไร
ก็ไม่อาจดับแสงของใจเราไว้
ตราบใดที่ใจเรายังส่องแสงอยู่ (ฮูฮู้ฮู)
ต้องมีใครที่ได้รับรู้ แม้จะนานเท่าไร (ฮาฮา)
หนึ่งอาจดูน้อยแต่หากว่าร่วมทุกน้ำใจ
ความสดใสนั้นคงเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด
แม้คืนที่แสงดาวดับไป
แม้ว่าแสงจันทร์จะมืดมิดสักเท่าไร
ก็ไม่อาจดับแสงของใจเราไว้
ตราบใดที่ใจเรายังส่องแสงอยู่ (ฮูฮู้ฮู)
ต้องมีใครที่ได้รับรู้ แม้จะนานเท่าไร (ฮาฮา)
หนึ่งอาจดูน้อยแต่หากว่าร่วมทุกน้ำใจ
ความสดใสนั้นคงเข้ามาใกล้
ตราบใดที่ใจเรายังส่องแสงอยู่ (ฮูฮู้ฮู)
ต้องมีใครที่ได้รับรู้ แม้จะนานเท่าไร (ฮาฮา)
หนึ่งอาจดูน้อยแต่หากว่าร่วมทุกน้ำใจ
ความสดใสนั้นคงเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด (ขึ้นอีกนิด)
ถ้าหากว่ารวมทุกน้ำใจ
โลกที่สดใสนั้นก็คงเป็นได้ดั่งใจคิด
ความสดใสนั้นก็คงไม่ไกลอย่างที่คิด