Æra
Varg Vikernes
Fleygði óðinn
Ok í folk of skaut
ÞAt var enn folkvíg
Fyrst í heimi
Brotinn var borðveggr
Borgar ása
Knáttu vanir vígspá
Völlu sporna
ÞÁ gengu regin öll
Á rökstóla
Ginnheilög goð
Ok um þat gættusk
Hverjir hefði loft allt
Lævi blandit
Eða ætt jötuns
Óðs mey gefna
ÞÓrr einn þar vá
ÞRunginn móði
- Hann sjaldan sitr -
Er hann slíkt of fregn -
Á gengusk eiðar
Orð ok særi
Mál öll meginlig
Er á meðal fóru
Veit hon heimdallar
Hljóð of folgit
Und heiðvönum
Helgum baðmi
Á sér hon ausask
Aurgum forsi
Af veði valföðrs
Vituð ér enn - eða hvat?
Ein sat hon úti
ÞÁ er inn aldni kom
Yggjungr ása
Ok í augu leit
Hvers fregnið mik?
Hví freistið mín?
Allt veit ek, óðinn
Hvar þú auga falt
Í inum mæra
Mímisbrunni
Drekkr mjöð mímir
Morgun hverjan
Af veði valföðrs
Vituð ér enn - eða hvat?