ภูเขา

ภูเขา
มองทิวเขาที่ยาวเหยียดฟ้า
แดดเจิดจ้าเมฆขาวปกคลุม
เป็นอุ้งลุ้งสุดหูสุดตา
สุดขอบฟ้าก็คือภูเขา

โอ้เจ้านกผกผินบินไป
ปีกกวัดไกวข้ามผาข้ามดอย
ผ่านห้วยน้อยหุบเหวกว้างไกล
เกาะกิ่งไม้ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว
กังวาลแว่วประหนึ่งร้องเพลง

ยามนี้
กลับจากไร่ก็เป็นสาลี
ไม่รอรีจากสวนจากดง
มุ่งหน้าลงหุบเขาเขตเฮือน
ก้องสะเทือนแก่งน้ำโครมครืน
หักเอาฟืนเอาไว้ใส่ไฟ
ข้ามขอนไม้ก็ถึงบ้านดอย

ภูเขา
โอ้แผ่นดินถิ่นนี้ยังกว้าง
ป่ายังว่างแมกไม้มากมี
ฝากชีวีเอาไว้อุ่นอิง
ไม่เคยทิ้งเขตเขาเขตดอย
ป่าใหญ่น้อยก็เป็นของเรา

ป่าใหญ่น้อยก็เป็นของเรา
ป่าใหญ่น้อยก็เป็นของเรา
ของเรา