Bir Melek Ölürken
Sustu içimdeki
Yorgun yüzündeki
Düştü elindeki
Öldü, bir melekti
Sen, sen, sen giderken
Kalbim burda kalırken
Ellerim sessiz soğuk ve suskun öyle dururken
Yalnızlık gittiğin yoldan bana geri gelirken
Gözlerimden yaş yerine sessiz harfler damlarken
Sen, sen, sen giderken
Ben, ben, ben kalırken
Ayak seslerinle bütün camlar pencereler inerken
Bir veda saçlarımdan tutup beni yerlerde sürüklerken
Yüzümde ne acı, ne keder, sana son kez bakarken
Sen, sen, sen giderken
Bir kalp burda kalırken
Bir şehri bir tekmeyle benim üstüme yıkarken
Bir dua dudaklarından düşüp paramparça olurken
Sen, sen, sen giderken
Ben, ben, ben kalırken
Sustu içimdeki
Yorgun yüzündeki
Düştü elindeki
Öldü, bir melekti
Yağmur gecenin karanlığını gökten söküp atarken
Rüzgar vurup bulutlarına beyaz şimşekler çakarken
Uykusundan uyanmış çocuklar korkmuşlar ağlarlarken
İçlerinden biri neden tanrı çok mu üzgün ki derken
Göç yollarında kuşlar kaybolmuş ölürlerken
Bir deniz kıyısında bir adam hala onu sayıklarken
Gökyüzüne açılmış eller birer birer kapanırken
Sen, sen, sen giderken
(Bir meleği öldürürken)
Veda etmeden gidilmez çocuk
Bu vedadan sayılmaz çocuk
Bir melek ölürken
Böyle sessiz durulmaz
Çocuk
Sustu içimdeki
Yorgun yüzündeki
Düştü elindeki
Öldü, bir melekti
Sustu içimdeki
Yorgun yüzündeki
Düştü elindeki
Öldü, bir melekti