Elegia śnieżna

Dzwoń mi dzwoń mi
Dzwonku mosiężny
Gońmy końmi
Kres niedosiężny

Sanki suną
W śnieżnej bezbrzeży
Srebrną łuną
Biel mi się śnieży

Dzwoń mi dzwoń mi
Dzwonku maleńki
Pieszczę dłońmi
Chłód twojej ręki

W srebrnej celi
Trwa wiatr w bezruchu
Śnieg się bieli
Białością puchu

Gdzież my gdzież my
Ulżymy ustom
Grzeszmy grzeszmy
Śnieżną rozpustą

Dzwoń mi dzwoń mi
Dzwoń nieustannie
Gońmy końmi
Po srebrnej sannie

Świat w przebiegu
Przez śpiew dziękczynny
Grąży w śniegu
Swój błękit płynny

Sina sina
Przed nami droga
Dal rozpina
Namioty Boga

Śpieszmy śpieszmy
W radość bezbrzeżną
Grzeszmy grzeszmy
Rozpustą śnieżną

Ruńmy z końmi
W tę otchłań siną
Dzwoń mi dzwoń mi
Śnieżna godzino