704

เช้ามีเรื่องราวก็แปดโมงเช้าครับ เมื่อคืนไปเล่นคอนเสิร์ตแล้วตอนนี้เพิ่งกลับ
ความจริงไม่อยากกลับยังอยากอยู่ต่อครับ แต่ที่ต้องกลับเพราะอยู่ไม่ได้จริงจริง
เมื่อคืนเล่นยคอนเสิร์ตอยู่ที่ผับผับหนึ่ง จังหวัดกำแพงเพชรผมโชว์เสร็จตีหนึ่งครึ่ง
ด้วยความเหนื่อยล้าและกลิ่นตัวเหม็นหึ่ง รีบบึ่งรถกลับจะมาอาบน้ำที่โรงแรม

โรงแรมแห่งนี้ค่อนข้างเก่าแก่ อยู่ไม่ห่างจากวัดร้างระงมด้วยเสียงตุ๊กแก
น่าจะเก่ากว่าสิบปีขาดคนดูแล แต่ที่แน่แน่ของทุกอย่างเก่าเหลือเกิน
เดินอยู่ในโรงแรมด้วยความหดหู่ เงียบสงัดและวังเวงทำให้ขนลุกซู่
เหลือบไปเห็นรูปภาพเก่าที่หน้าลิฟท์แขวนอยู่ อู้ฮูภาพโบราณมากเลย

ผมรีบกดลิฟท์แล้วลิฟท์ก็เปิดทันที ผมรีบเข้าลิฟท์แล้วกดชั้นเจ็ดอย่างด่วนจี๋
อากาศในลิฟท์แสนอับชื้นเต็มที่ ถึงชั้นเจ็ดพอดีก็รีบเข้าห้องทันใด
ผมถอดเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำอย่างไว สระผมแล้วเอาสบู่มาถูตัวขัดขี้ไคล
อาบน้ำเสร็จก็เช็ดตัวด้วยความสบายใจ พรุ่งนี้เที่ยงเมื่อไหร่จะเช็คเอาท์กลับกรุงเทพ

พอเสร็จภารกิจผมรีบปิดไฟนอน แอร์ในห้องเย็นฉ่ำมันช่วยดับความร้อน
พอหลับได้ไม่นานดันมาฝันเรื่องหลอน ได้ยินเสียงหมาหอนในความฝันเรา
ฝันก็คือฝันนั่นเป็นแค่ความฝัน ผมสะดุ้งตื่นทันทีเพราะเกิดเหตุอัศจรรย์
ก็ฝักบัวในห้องน้ำมันดันไหลดังลั่น ใครกันนะผมนอนคนเดียวนี่หว่า

ผมลุกทันทีตรงไปที่ห้องน้ำ เวลาตอนนั้นซักประมาณตีสาม
พอไปถึงห้องน้ำหัวใจผมเต้นตูมตาม ก็พื้นห้องน้ำมันแห้งสนิทผมตกใจ
อะไรกันวะหรือว่าผมหูฝาด รู้สึกไม่ดีแล้วใจมันแป้วฉี่จะราด
ผมรีบข่มตานอนมีอาการขี้ขลาด เอาผ้าห่มมาคลุมโปงเมื่อไหร่จะเช้าสักที

ชั่วอึดในเดียวผมได้กลิ่นเหม็นเน่า เหม็นกลิ่นซากสัตว์เหม็นเน่าซากเก่า
ใจตกไปอยู่ตาตุ่มเริ่มเปลี่ยวเริ่มเหงา เปิดไฟหาซากเน่าก็ไม่เจอต้นตอ
สอดส่ายสายตาไปที่ประตูและหน้าต่าง ก็เห็นหญิงสาวชุดขาวผมยาวลางลาง
ผมอยู่ชั้นเจ็ดแต่เธอมาลอยผ่านหน้าต่าง แล้วภาพเธอก็เลือนลางจางหายไปกับตา

ผมลุกทีนทีด้วยความเร็วสุดเหวี่ยง ด้วยความตกใจเกือบหัวทิ่มตกเตียง
พอถึงหน้าต่างมองออกไปไม่มีระเบียง เพียงแค่นั้นแหล่ะประสาทกินทันที
ไม่ไหวแล้วครับผมเปิดไฟนอน ให้มันสว่างไว้เพราะความมืดทำให้หลอน
ไม่รู้จะทำยังไงเลยท่องคาถาชินบันชร สวดมนต์ขอพรให้พระคุ้มครอง

พระสงฆ์องค์เจ้าช่วยผมด้วยครับ ผมสวดไม่ทันไรอยู่ดีดีไฟก็ดับ
หลับไม่ลงแล้วครับผมอยากจะบ้าตาย เธอคนนั้นทำให้เราหัวใจแทบวาย
ผมได้ยินเสียงครวญครางสียงผู้หญิงร่ำไห้ สาวใหญ่คนนั้นนั่งอยู่ปลายเตียงผมเอง
ผมท่องนะโมตัสสะเฮ้อภะคะวะโต เธอนั่งจ้องผมเบ้าตาลึกโบ๋
ผมขยับตัวไม่ได้คล้ายกับโดนล่ามโซ่ พุทธโธธัมโมเมื่อไหร่จะเช้าสักที

สิ่งที่เราเห็นนั้นมันคืออะไรกัน เสียงที่ได้ยินมันน่ากลัวจนตัวสั่น
กลิ่นที่ได้รับมันเป็นกลิ่นอะไรนั่น เรื่องจริงหรือความฝันภาพยังจำติดตา
สิ่งที่เราเห็นนั้นมันคืออะไรกัน เสียงที่ได้ยินมันน่ากลัวจนตัวสั่น
กลิ่นที่ได้รับมันเป็นกลิ่นอะไรนั่น เรื่องจริงหรือความฝันภาพยังจำติดตา