De Mijne
Het was liefde op het eerste gedicht
Zij had alles wat ik altijd had gemist
Zag aan het einde van de tunnel weer het licht
Voor mij was zij het leven opzich
Ze liet me voelen waar ik altijd over droomde
Door haar schreef ik nummers stelde ik me open
Voor haar was ik een held of een dood normale gozer
Door haar zag ik meer met me ogen gesloten
Met haar heb ik gevlogen
Met haar heb ik gekropen
Met haar ging soms helemaal naar de klote
Samen met z'n tweeën verslagen op de bodem
"Klim maar op m'n rug" zei ze "gaan we weer naar boven"
Zij heeft mij en ik heb haar
Ze lijkt op mij en ik op haar
Ik weet niet hoe
Ik weet niet waar
Maar als het moet dan is ze daar
Zij geeft me rust of me adrenaline
Zij weet dat ik bang ben om haar te verliezen
Zij weet dat ik altijd voor haar zou kiezen
Ookal houdt het in dat ik mezelf dan vernietig
Want diep van binnen weet ik dat ze niet van mij is
Dat ze morgen kan besluiten dat ze vrij is
Dat ze eigenlijk niet meer genoeg aan mij heeft
En ik besef dat ze eigenlijk gelijk heeft
Zij is de mijne
En ze heeft me lief voor alles wat ik ben
En ze verlangt van mij niet eens dat ik verander
Zij hoort in alle stiltes wat ik denk
Soms wou ik dat ik haar nooit had gekend
En ookal ga ik weg ik kom altijd bij der terug
Misschien is zij de reden dat het mij niet lukt
Om een leven te delen met een ander gaat het stug
Weer een liefdesrelatie erbij gaat het stuk
Want zij heeft me hart zoals niemand dat heeft
Het liefst ben ik met haar ookal ben ik dan alleen
Zij en ik we hebben zoveel met elkaar gemeen
Maar gezien me karakter is het vaak een probleem
Door haar zien de mensen om me heen me niet vaak
Als ze weg is voelt het alsof ik niet besta
Denk ik aan alles wat ik niet heb gedaan
En dan denk ik bij mezelf het is het allemaal niet waard
Want
Zij heeft mij en ik heb haar
Ze lijkt op mij en ik op haar
Ik weet niet hoe
Ik weet niet waar
Maar als het moet dan is ze daar
Hoeveel kan ik nog van haar blijven pikken
Door haar ben ik een egoïst en af en toe verbitterd
Door haar kom ik op adem ookal is het zo verstikkend
Want door haar loop ik mezelf
Door haar heb ik mezelf soms niet in de hand
Balanceer ik bijna heel me leven op de rand
Volg ik me hart doe ik niets met verstand
Laat ik niemand mij zeggen dat ik iets niet kan
Want zij is het toppunt
Zij is de afgrond
Zij heeft me rug als er te veel op mij afkomt
Zij is me masker wanneer het van pas komt
Een lotgenoot waar ik niet meer van af kom
Zij is de mijne
En ze heeft me lief voor alles wat ik ben
En ze verlangt van mij niet eens dat ik verander
Zij hoort in alle stiltes wat ik denk
Soms wou ik dat ik haar nooit had gekend
Het maakt niet uit of je haat
Of je lacht
Ik zal daar voor je zijn (daar voor je zijn)
Want ik ken jou als geen ander
Jij bent jij
Voel je vrij (jij bent van mij)