Στη Λειβαδιά ξημέρωνε

Στον παρνασσό ένα έλατο
Κλαίει τα βράδια μόνο

Στη λειβαδιά ξημέρωνε
Σαν έφυγε το τρένο
Κι εγώ ζητώντασ να σε βρω
Ζωή μου αργοπεθαίνω

Σαν τον όρκο σου χαμένη ψέμα μου
Κι ασ σε νιώθω στην καρδιά μου αίμα μου
Πεσ μου πού ’ναι η ζωή σου να ’ρχομαι
Πεσ μου κι ασ χαθώ μαζί σου χάνομαι

Παντού γυρνώ σαν πρόσφυγασ
Δράμα και μεσολόγγι
Ψεύτρα η εθνική οδόσ
Και σιωπηλοί οι λόγγοι

Dimitris Kontogiannis