Φθινοπωριάζει στης Αθήνας την καρδιά

Φθινοπωριάζει στησ αθήνασ την καρδιά
Κλαίει ένα τρένο και σου φέρνει ανατριχίλα
Και στην ομόνοια εμείσ κάθε βραδιά
Σαν σκουπιδιάρηδεσ μαζεύουμε τα φύλλα

Κι εσύ στα μάτια με κοιτάσ και δε μιλάσ
Και με ζαλίζεισ όπωσ οι μεγάλοι μύστεσ
Φθινοπωριάζει στησ αθήνασ την καρδιά
Και στην ακρόπολη πεθαίνουν οι τουρίστεσ

Φθινοπωριάζει στησ αθήνασ την καρδιά
Κίτρινα φύλλα πεθαμένα κι οι ελπίδεσ
Και στη ζωή μασ είναι μόνο αληθινά
Τα χίλια ψέματα που λεν οι εφημερίδεσ