Άτιτλο

Κάτι ανόητα παιδάκια
Και ρεκλάμεσ κοριτσάκια
Σε καθρέφτεσ κατοικούνε
Μα εμένα τύραννοι στιχάκια
Κι απ' το χθεσ μικρά σοκάκια
Τα όνειρά μου οδηγούνε

Γριά αυλή μ' άσπρα πλακάκια
Υπόγεια μπαγλαμαδάκια
Μεσ στισ φλέβεσ μου κυλούνε
Και κάτι λέξεισ του σεφέρη
Σε βυζαντινό λημέρι
Με καλούν και μου μιλούνε

Λένε πωσ δε θα χαθώ
Δεν είμαι 'γω μόνοσ στο τώρα
Θα ζω στον άλλον τον αιώνα
Ζούσα και πριν χιλιάδεσ χρόνια

Κάτι μαϊμούδεσ παιδονόμοι
Και λυκάνθρωποι αστυνόμοι
Φτιάξαν την ανατροφή μου
Εγώ κρατιόμουν από πάντα
Και φύλαξα ωσ τα τριάντα
Το αιγαίο στη ζωή μου

Ήχοσ σκληρόσ απ' τον τσιτσάνη
Στο βινύλιο τι με πιάνει
Φλόγεσ μνήμεσ ξεπηδούνε
Γιατί βαθιά μου έχω κλείσει
Απ' τη σμύρνη ένα ξωκλήσι
Και “προσφυγάκι" ασ με πούνε

Λένε πωσ δε θα χαθώ
Είμαι και πέτρα είμαι και μπόρα
Έχω τη δύναμη κυκλώνα
Είμαι φωτιά μέσα στα χιόνια
Φωτιά μέσα στα χιόνια

Κάτι μαϊμούδεσ παιδονόμοι
Και λυκάνθρωποι αστυνόμοι
Φτιάξαν την ανατροφή μου
Εγώ κρατιόμουν από πάντα
Και φύλαξα ωσ τα τριάντα
Το αιγαίο στη ζωή μου

Λένε πωσ δε θα χαθώ
Είμαι και πέτρα είμαι και μπόρα
Έχω τη δύναμη κυκλώνα
Είμαι φωτιά μέσα στα χιόνια
Φωτιά μέσα στα χιόνια