Εν τέλει τι είναι ανθρώπινο

Το θεϊκό στον άνθρωπο
Είναι τα άγρια πάθη
Που τη ζωή του κυβερνούν
Απ'τησ ψυχήσ τα βάθη
Μιλώ για κείνο το θεριό
Που κρύβεται εντόσ μασ
Και περιμένει σιωπηλό
Φίλοσ μαζί κι εχθρόσ μασ

Το τραγικό στον άνθρωπο
Είναι η γοητεία
Να παρασύρεται οικτρά
Απ' την αμφιβολία
Την ώρα που στο είναι του
Ξυπνάνε τ' άγρια πάθη
Και τον τραβούν με το στανιό
Στα πιο μεγάλα λάθη

Κι εντέλει τι είναι ανθρώπινο
Τι ίσιο και τι λάθοσ
Και τι θα πει ρηχότητα
Και τι μεγάλο βάθοσ