Του μετανάστη

Κελεμπεκένιοσ μπαγλαμάσ
Γλιστρά σε χέρια μόρτη
Που έφτασε στον τόπο μου
Με δίχωσ πασαπόρτι

Ανατριχιάζουν τα κορμιά
Στενάζουνε τα στήθη
Σκάρτη που είναι η ζωή
Πικρή που είν' η αλήθεια

Είν' η ζωή μια δρασκελιά
Δυο απλοχεριέσ η νιότη
Στησ θάλασσασ την αγκαλιά
Στου βράχου την απόχη

Τα καρδιοχτύπια τησ ζωήσ
Αναπαμό δεν έχουν
Πισθάγκωνα μασ δένουνε
Και στον γκρεμό μασ τρέχουν

Του μετανάστη τ' όνειρο
Χαγιάτι από χαρτόνι
Κήποσ που παίζει ένα παιδί
Ρούχο που δεν παλιώνει