Belle Helene
Ernst Jansz
Het is dus toch zover gekomen
Dat jij hier naast me ligt
En in de schemer van de ochtend
Kijk ik naar je gezicht
Je bent dezelfde maar toch anders
Ik heb je zolang niet gezien
Je bent ineens geen kind meer
Maar zo mooi en minstens zeventien
Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Ik weet niet of het goed of slecht is
Dat ik met je vrijen wou
En wat een ander ook mag zeggen
Ik vond het fijn bij jou
Zoals je naast me ligt te slapen
Zo heb ik jou nog niet gezien
Je lijkt ineens geen kind meer
Maar zo mooi en minstens zeventien
Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Oe belle Hélène
Hélène ma belle