#24
Küçükken ne güzeldi, kaygılar o güne özeldi
En büyük derdim, kumdan kalemdi
Paramız yoktu, annem benden gizlerdi
Koşturup dururdum, sürekli düşerdim
Sorun yoktu, kanayan dizlerdi
Üç kardeşimle tüm dünyam bizlerdik
Altıncı kattan dünyamızı izlerdik
Şimdi #24’üm, karanlık tek gördüğüm
Yarınım muallak, geleceğim kördüğüm
Büyümem lazım da bilemem nasıl
Tek bildiğim içimdeki çocuğu gömdüğüm
Dönemem davamdan, çekilin yolumdan!
Önümde siz değil, tanrılar duramaz!
Bir kağıt, bir kalem; anlatsam derdimi
Haykırsam evrene!
Kimseler anlamaz ki…
Kimseler anlamaz, kimseler anlamaz ki…
Kimseler anlamaz, kimseler anlamaz!
Kimseler anlamaz ki!
Kimseler anlamaz
Kimseler anlamaz ki!
Kimseler anlamaz ki…
Uyutun beni. Unutun beni
Yarınım yok, avutun beni
İnancım yok, ümidim yok
Mecalim yok, hoşgörün beni
Şimdi #24’üm, karanlık tek gördüğüm
Yarınım muallak, geleceğim kördüğüm
Büyümem lazım da bilemem nasıl
Tek bildiğim içimdeki çocuğu gömdüğüm
Dönemem davamdan, çekilin yolumdan!
Önümde siz değil, tanrılar duramaz!
Bir kağıt, bir kalem; anlatsam derdimi
Haykırsam evrene!
Kimseler anlamaz ki…
Kimseler anlamaz, kimseler anlamaz ki…
Kimseler anlamaz, kimseler anlamaz!
Kimseler anlamaz ki!
Kimseler anlamaz
Kimseler anlamaz ki!
Kimseler anlamaz ki…