Strammer, dames!

De Amsterdammer is zo heerlijk ongedwongen
Zo'n echte gisse zelfbewuste stedeling
En overal voelt hij zich thuis als toffe jongen
In de penoze, bij protest en op de kring
Hij is zo geinig en apart en artistiek
Maar Amsterdam is een bananenrepubliek

't Is jammer als je wordt beroofd of aangereden
Maar wie verwacht nu openbare veiligheid
Men heeft hier maling aan die burgerlijke zeden
Waarvoor nou wel De Telegraaf, godbetert, pleit
Het ligt natuurlijk weer aan de regentenkliek
Maar Amsterdam is een bananenrepubliek

Ha! U roept anathema
Ga de gegevens na, en denk dan tevens na
Kijk naar de misdaad, naar verlies van mensenlevens, ja
Dank zij de vlotte invoer van narcotica

Dan wijs ik ook nog even op de burgervader
Een sympathiek bestuurder en een man van eer
Hij doet geen aanval op uw buik of halsslagader
Hij slaat geen mens om geld of kostbaarheden neer
Hij komt wel rond van twee maal honderdduizend piek
Maar Amsterdam is een bananenrepubliek

Het bruist en zindert langs de straten en de grachten
Van collectief en comite en vormingsgroep
Van de verslaafden, de verknipten, de verdachten
Van vandalisme, oud papier en hondenpoep
En Willem Breuker met z'n frisse volksmuziek
Maar Amsterdam is een bananenrepubliek

Ach! Vergun mij dat ik lach
Het is geen bolle lach, ha ha, het is geen dolle lach, hi hi
Het is een holle lach, en duurt soms wel een volle dag
Bij de gedachte aan het Amsterdams gedrag

He, wat vervelend, die goedkope retoriek
En dan nog wel met die hooghartige mimiek
Zo'n Mokum 700 was toch fijn ludiek
En zijn die grachtenpanden soms niet magnifiek
Neem anders Orlov, wat een stijl en wat een chic
Of Jurriaans als de vlees geworden rarekiek
En 't gaat toch prachtig in de Jellinek-kliniek
Maar Amsterdam is een bananenrepubliek