Για πες μου κάτι

Πέφτουν οι μάσκεσ κι οι προσβολέσ
Είναι σκληρέσ αυτέσ οι εποχέσ
Μέρεσ πικρέσ και άδειεσ
Δεν αγαπάνε τουσ ποιητέσ

Έξω στο δρόμο βρέχει πολύ
Τρόμο λαγνεία και απειλή
Που’ναι όλη η χαρά μασ
Η ξεγνοιασιά μασ η παιδική

Για πεσ μου κάτι απ’ αυτά τα ωραία που ξέρεισ να λεσ
Ένα τραγούδι ένα ποίημα πεσ ό,τι θεσ
Για πεσ κάτι να σε καμαρώνω κι εσύ να μιλάσ
Έχω ανάγκη ν’ακούσω πωσ μ’αγαπάσ

Μια νοσταλγία με τυραννά
Κάτι ωραίο που δεν γυρνά
Και απ’την άλλη η ελπίδα
Σαν τη λεπίδα κόβει βαθιά

Έπαψα πια να φοβάμαι πολύ
Έτσι με έχεισ μάθει εσύ
Νιώθω ελευθερία
Σε μια πορεία μοναχική

Για πεσ μου κάτι απ’ αυτά τα ωραία που ξέρεισ να λεσ
Ένα τραγούδι ένα ποίημα πεσ ό,τι θεσ
Για πεσ κάτι να σε καμαρώνω κι εσύ να μιλάσ
Έχω ανάγκη ν’ακούσω πωσ μ’αγαπάσ