Parapono (I Xenitia)

Βαριά βραχιόλια οι λύπεσ
Πωσ μ' αγαπάσ δεν είπεσ
Το 'χω παράπονο μάνα μου στόμα μου
Κι ασ πέθανε το σώμα μου

Δε θέλω φωσ μου κόσμο
Στα χείλη μου έχω δυόσμο
Το 'χω παράπονο πάρε μου ζήτα μου
Τησ λησμονιάσ σαϊτα μου

Σου στέλνω μ' ένα γράμμα
Του φεγγαριού τη λάμα
Παρ' τη και χτύπα με μάνα μου τρέλα μου
Κι αν κλαίει η ψυχή σου γέλα μου

Ψηλά βουνά κι εσείσ των άστρων θωριέσ
Ποτάμια αχνά ελάτια δάφνεσ μυρτιέσ

Την καρδιά μου ωχ φωτιά μου όποιοσ δει
Να τησ πει να 'ρθει κοντά μου μην αργεί
Ξενιτειά μου έρωτά μου φωσ κι αυγή
Πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη

Φαράγγια υγρά κι εσείσ των δράκων σπηλιέσ
Αετών φτερά κι ανέμων μαύρεσ φωλιέσ

Την καρδιά μου ωχ φωτιά μου όποιοσ δει
Να τησ πει να 'ρθει κοντά μου μην αργεί
Ξενιτειά μου ερωτά μου φωσ κι αυγή
Πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη

Αηδόνι εσύ πλανεύτρα στάχτη που καισ
Με ποιό κρασί μεθάει τα μάτια του πεσ