Η ατίθαση

Μου κάνεισ έλεγχο κι εσύ
Που ήρθα δυο και μισή
Κι από τρελό μεθύσι
Να τα ξεχάσεισ όλα αυτά
Δεν ζούμε πια στο δεκαεπτά
Είμαστε τώρα ίσοι

Σ' αγαπάω στο δηλώνω και στο ορκίζομαι
Μα στα χέρια σου εγώ δε φυλακίζομαι
Κι αν μου κάνεισ το σκληρό χωρίζουμε

Ατίθαση μου λεν πολλοί
Αλλά δεν είναι προσβολή
Στην εποχή που ζούμε
Κι αν έχεισ παλαιά μυαλά
Να μ' απαλλάξεισ πιο καλά
Και μη πολυλογούμε