To Miso Tou Emis

Το σπίτι μου κατάντησε μια σταλιά
Ακόμα σου χρωστάω πολλά φιλιά
Και θέλω να το σκάσω μα δεν μπορώ
Που δε θα με φωνάξει κανείς μωρό
Οι φίλοι μου συνείδηση σκοτεινή
Δεν έχουνε μια είδηση βραδινή
Οι στάχτες είναι μόνο απ' τη μάρκα μου
Κανείς δεν παραλύει τα άκρα μου

Που σε άφησα που σε τραυμάτισα
Πόσο μπορείς ν' απορείς
Που μισώ το μισό του εμείς
Πότε άλλαξα πότε σ' αντάλλαξα
Για ποια φωνή πριν φανεί
Είχα γράψει αυτή τη σκηνή

Η μέρα μου μικραίνει τα αισθήματα
Ο ύπνος δε μαθαίνει τα βήματα
Να πρέπει να πατήσω στα πόδια μου
Και πίσω να γυρνάω τα ρολόγια μου
Μοιράσαμε τους φίλους και τους γνωστούς
Χαλάσαμε τους πιο δυνατούς δεσμούς
Τα όρια σε μένανε κρύφτηκαν
Κι οι όρκοι σου οι ξενύχτες κοιμήθηκαν

Που σε άφησα που σε τραυμάτισα
Πόσο μπορείς ν' απορείς
Που μισώ το μισό του εμείς
Πότε άλλαξα πότε σ' αντάλλαξα
Για ποια φωνή πριν φανεί
Είχα γράψει αυτή τη σκηνή