Δυο παιδιά μες στη βροχή

Στάλεσ πέφτουν κι ο καιρόσ
Σκοτεινιάζει μοχθηρόσ
Φτάνουν σύννεφα και φαίνεται
Πόσο εχθρόσ είναι ο καιρόσ

Μπόρα αρχίζει κι έχω βγει
Μεσ στουσ δρόμουσ σαν τρελή
Το φεγγάρι τρέχει βιάζεται
Να κρυφτεί απ' την απειλή

Μεσ στ' αγιάζι στη βροχή
Κει που τρέμουν οι φτωχοί
Παθιασμένα αγαπηθήκανε
Δυο παιδιά μεσ στη βροχή

Το αγόρι είχε ενοχή
Το κορίτσι απαντοχή
Στο σκοτάδι φιληθήκανε
Και χαθήκαν στη βροχή

Δεν τουσ ζήτησε κανείσ
Ή γονιόσ ή συγγενήσ
Ένα σύννεφο τουσ τύλιξε
Και το πάθοσ μιασ φωνήσ

Μεσ στ' αγιάζι στη βροχή
Δεν συνάντησα ψυχή
Τα παιδιά που αγαπηθήκανε
Φύγαν σ' άλλην εποχή

Είμαι στο τέλοσ είσαι αρχή
Στ' όνειρό μου εγώ πιστή
Κι αν η μπόρα πια σταμάτησε
Η φωνή μου έχει σβηστεί